Platen als 'Murder Ballads', 'Mutiny / The Bad Seed', 'From Her To Eternity', 'Let Love In' en 'Grinderman' zijn wat mij betreft onovertroffen. Het beste, vind ik, is dat ze allemaal zo verschillend zijn. Gruizige jazzpunk, doodse new wave en zoetsappige ballads.
Op deze pagina is een overzicht gegeven van alle releases van Nick Cave, van The Boys Next Door tot The Bad Seeds, van 1978 tot heden. Alle albums zijn voorzien van een cijfer. Dit is gedaan om een indicatie te geven hoe de platen zich tot elkaar verhouden.
Klik hier voor mijn oeuvre-recensie van Bob Dylan.
1978 The Boys Next Door - These Boots Are Made For Walking / Boy Hero 7" - cijfer: 7.
1979 The Boys Next Door - Door, Door - cijfer: 6.
1979 The Boys Next Door - Hee Haw EP - cijfer: 6.5.
1980 The Boys Next Door - The Birthday Party EP - cijfer: 7.
1981 The Birthday Party - Prayers On Fire - cijfer: 8.
1982 The Birthday Party - Junkyard - cijfer: 8.
1982 Tuff Monks - After The Fireworks / After After The Fireworks 7" - cijfer: 6.
1983 The Birthday Party - Mutiny EP - cijfer: 9.
1983 The Birthday Party - The Bad Seed EP - cijfer: 9.
1983 Die Haut and Nick Cave - Burnin' The Ice - cijfer: 6.5.
1984 Nick Cave & The Bad Seeds - From Her To Eternity - cijfer: 9.
1985 Nick Cave & The Bad Seeds - The Firstborn Is Dead - cijfer: 8.5.
1986 Nick Cave & The Bad Seeds - Kicking Against The Pricks - cijfer: 6.
1986 Nick Cave & The Bad Seeds - Your Funeral... My Trail - cijfer: 7.
1987 Lydia Lunch - Honeymoon In Red - cijfer: 7.5.
1988 Nick Cave & The Bad Seeds - Tender Prey - cijfer: 8.
1990 Nick Cave & The Bad Seeds - The Good Son - cijfer: 7.5.
1992 Nick Cave & The Bad Seeds - Henry's Dream - cijfer: 7.5.
1994 Nick Cave & The Bad Seeds - Let Love In - cijfer: 8.5.
1996 Nick Cave & The Bad Seeds - Murder Ballads - cijfer: 9.
1997 Nick Cave & The Bad Seeds - The Boatman's Call - cijfer: 7.5.
2001 Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part - cijfer: 8.
2003 Nick Cave & The Bad Seeds - Nocturama - cijfer: 8.
2004 Nick Cave & The Bad Seeds - Abbatoir Blues / The Lyre Of Orpheus - cijfer: 5.
2007 Grinderman - Grinderman - cijfer: 10.
2008 Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!! - cijfer: 8.
2010 Grinderman - Grinderman 2 - cijfer: 8.
2013 Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away - cijfer: 8.5.
1978 The Boys Next Door - These Boots Are Made For Walking / Boy Hero 7"
The Boys Next Door, geïnspireerd door David Bowie, Lou Reed en Alice Cooper, is opgericht in 1973 in Melbourne. Blablabla het staat allemaal hier. De vaste kern van de band bestaat uit Nick Cave (vocals), Rowland S. Howard (gitaar), Mick Harvey (gitaar, drums), Tracy Pew (bas) en Phill Calvert (drums). Daarnaast spelen hier en daar andere muzikanten mee op verschillende platen. The Birthday Party zal later veranderen in The Birthday Party. Op deze single heeft Howard zich nog niet bij de band gevoegd. Dit gebeurt pas in 1979 als de eerste helft van Door, Door al is opgenomen.
Nancy Sinatra's These Boots Are Made For Walking is de eerste single van de band. Het nummer klinkt opvallend volwassen. Een lekkere coole new wave sound, met energie gespeeld. De manier waarop de jonge Nick Cave dit nummer zingt is precies de reden waarom ik dit stuk aan het schrijven ben. Het is mooi om te zien hoe hij hier eigenlijk al verschrikkelijk goed weet waar hij mee bezig is. Mazzelpikken als we zijn is er een videoclip opgenomen. Een heel gaaf filmpje! Wellicht had 'ie iets minder recht in de camera kunnen kijken maar wie ben ik..
De B-side Boy Hero is een lekker strak punknummertje. Uit deze tijd zijn ook wat leuke, hele slechte covers te vinden van The Ramones (Blitzkrieg Bop), Van Morrison (Gloria) en, wel heel gaaf, The Stooges (Loose). Cijfer: 7.
1979 The Boys Next Door - Door, Door
Het eerste volwaardige album opent met The Nightwatchman, een lekker uptempo new wave nummer a la The Jam. Lekker Zeitgeist dus. De eerste helft van de plaat bevat behoorlijk rechttoerechtaan nummers, veel saxofoon en is ook tekstueel wat oppervlakkig. Alleen The Voice springt er een beetje uit en heeft wat weg van het latere Bad Seeds werk. De b-kant begint een stuk interessanter. Een verklaring hiervoor is dat Door, Door in twee sessies is opgenomen met ongeveer een jaar ertussen. After A Fashion klinkt al wat spannender dan de eerdere nummers en vooral het eind van het nummer slaat lekker door. Dive Position gaat door waar After A Fashion ophield. Het is een fantastisch vaag nummer met een freaky riffje en een maf helium stemmetje in het refrein: / She made a raindance in my room / and assumes the dive position /. Wat mij betreft is Dive Position het beste nummer van de plaat die verder te tam klinkt om te boeien. De nummers zijn middelmatig en het is duidelijk dat de band nog opzoek is naar een sound. Het album sluit af met Shivers, het bekendste nummer van The Boys Next Door. Het is een rustige ballad in typische Nick Cave stijl. De eerste zin van de tekst is / I've been contemplating suicide / but it doesn't really suit my style /, de reden waarom dit nummer gelijk verboden werd op de radio. Zo kennen we 'm weer. Cijfer: 6.
1979 The Boys Next Door - Hee Haw EP
Hee Haw is gelijk een stuk gruiziger dan Door, Door. Scherpe, schelle, ijzige gitaarriffs met doordreunende basgitaar en minimale drumpartijen. Dit is de sound van The Birthday Party. Het gaat de goede kant op maar de latere releases zijn beter. Het meest onheilspellende nummer is het (free)jazzy Death By Drowning. Op het chaotische The Hair Shirt laat Nick Cave z'n doorslaande typische zangstem voor het eerst horen. Deze EP is later opnieuw gereleased onder de naam van The Birthday Party. Cijfer: 6.5.
1980 The Boys Next Door - The Birthday Party EP
Explosiever, stuwender en swingender dan Hee Haw. Met Mr. Clarinet kleunt de EP er meteen in. De opnamekwaliteit is beter dan het eerdere materiaal. De plaat rockt lekker en bevat een aantal gave nummers zoals Catman en The Friend Catcher. Toch, en dat geldt eigenlijk voor alle releases van The Boys Next Door, is het allemaal nog net wat minder dan het latere The Birthday Party werk. Wel is hier al heel duidelijk te horen dat Nick Cave een perfectionist is en hoe chaotisch het ook wordt, elk geluidje is afgewogen. Deze controle is er op Hee Haw nog niet.De balans slaat later verder door naar de chaotisch, noisende waanzin waar ik persoonlijk erg blij van word.
Ook is te horen dat Nick Cave in deze periode een sterke ontwikkeling doormaakt op tekstueel gebied. Deze EP is later ook opnieuw uitgegeven onder de naam van The Birthday Party. Cijfer: 7.
1981 The Birthday Party - Prayers On Fire
De eerste officiële release onder de naam van The Birthday Party en de tweede volledige langspeler van Nick Cave. De ontwikkeling die de band doormaakt in de vorige twee EPs betaald zich uit op deze plaat. Technisch worden de nummers steeds strakker, de composities slimmer en de zang geflipter (wat een goed iets is). Ook op deze plaat staan een aantal hele gave nummers zoals Oh-Oh, A Dead Song maar vooral King Ink. Nick Cave noemt dit nummer later zelf in een interview als één van zijn beste. Ook de excentrieke single 'Nick the Stripper' staat op deze plaat. Kijk hier maar is naar de gestoorde videoclip! Prayers On Fire is een swingende, onvoorspelbare plaat die je drie keer achter elkaar kunt draaien zonder je te vervelen. Cijfer 8.
1982 The Birthday Party - Junkyard
De tweede LP kwam een jaar later uit. Dead Joe is een heel bruut nummer en ook Release The Bats is te gek. Dit laatste nummer was in 1981 al als single uitgebracht met als b-side Blast Off. Het is een bonustrack op Junkyard. Deze LP bevat iets meer pit dan Prayers On Fire. Het tempo ligt hoger en de nummers kraken, scheuren en schreeuwen meer. Daarnaast is een nummer als Severel Sins dan weer een verschrikkelijk onheilspellende song met een langzame creepy basgitaarlijn die het hele nummer doorzet. Toch hebben beide platen zeker hun charme. Verder moet ik even kwijt dat de hoes van Prayers On Fire geen kunstwerkje vind maar die van Junkyard is echt om te janken zo lelijk! Cijfer: 8.
1982 Tuff Monks - After The Fireworks / After After The Fireworks 7"
Een project van The Birthday Party met The Go-Betweens, een Australische indierockband. After The Fireworks is een blues/jazzy nummer met een weinig samenhangend geluid. Wel hoor ik hier voor het eerst viool. Beetje mwah verder. Cijfer: 6.
1983 The Birthday Party - Mutiny EP
Wat. Een. Hoes! Eindelijk. Deze, vier nummers lange, EP is verschrikkelijk goed. Vanaf het onheilspellende Jennifer's Veil tot het freaky Say A Spell. Blixa Bargeld, van het waanzinnige Einsturzende Neubauten (dit is een link waar je op wilt klikken), speelt aan het eind van de '83 tour een aantal concerten mee en is ook te horen op Mutiny In Heaven. / If this is heaven I'm bailing out! /. De knaller van de EP is Swampland waar Cave ongeveer 25 seconden pakt om dat ene woord uit te spreken. Swwaaaaaammmmpppplaaaaaannndddd. Er zijn studiobeelden van deze periode en daar kan je het hem ook echt zien doen. Te vinden hierr. Gaaf! Gaaf! Gaaf! Cijfer: 9.
1983 The Birthday Party - The Bad Seed EP
/ Hand up who wants to die!! / (..) / Flame On! / Flame On! / schreeuwt Nick Cave in Sonny's Burning. Deze EP bevat ook vier nummers. Wildworld is het meest onheilspellend, met ijzige gitaren en hele minimalistische drums en bas. Fears Of Guns is lekker bluesy en 'Deep In The Woods' is minstens net zo creepy als Wildworld.
Sonny's Burning
Deze EP is later samen met Mutiny uitgebracht en dat is de release die je moet hebben! Op de dubbelrelease staat ook het fantastische bonusnummer Six Strings That Drew Blood. Met deze twee EPs is het hoogtepunt van The Birthday Party bereikt. Vanaf de eerste release van The Boys Next Door zat er een stijgende lijn in. Bij Prayers On Fire en Junkyard is de sound van de band volledig ontwikkeld maar op deze laatste twee releases zijn ook de nummers zelf heel erg sterk. The Birthday Party is uniek in het landschap van punk, post-punk en andere experimentele noisebands. De reden dat het beter is dan de rest zit hem wat mij betreft in de manier waarop Nick Cave zich vastbijt in de nummers. Als een duivelse fanaat zingt hij zijn obscure teksten en hierbij weet hij een bepaalde intensiteit vast te houden waardoor je als luisteraar geen kans meer hebt om te vluchten. The Birthday Party produceert een ongelofelijke bak herrie maar komt ook gewoon heel hard binnen. Als je daar op kickt dan zit je hier dus helemaal goed. Cijfer: 9.
1983 Die Haut and Nick Cave - Burnin' The Ice
Eind '83 viel The Birthday Party uit elkaar door onderlinge ruzie. Die Haut is een Duitse new wave band. Nick Cave is betrokken bij hun enige LP: Burnin' The Ice. De nummers zijn vrij abstract, de composities lijken zowaar nog minder op traditionele popsongs dan bij The Birthday Party. Een lekkere bak herrie, grotendeels instrumentaal en verder wat oeverloos allemaal. Cijfer: 6.5.
1984 Nick Cave & The Bad Seeds - From Her To Eternity
De openingstrack Avalanche voldoet aan al het bovengenoemde. Het nummer is geschreven door Leonard Cohen, origineel hier. Het coveren van een bestaand nummer met een badseeds-twist komt op bijna elk album voor. Zowel muzikaal, compositietechnisch als tekstueel worden nummers binnenstebuiten gekeerd. In dit geval ligt het resultaat nog vrij dicht bij origineel. Well Of Misery en Wing Off Flies zijn representatief voor de nieuw ingeslagen richting. Kale, onheilspellende nummers met sterke folk-, blues- en gospelinvloeden. Waarschijnlijk het meest catchy is de titletrack 'From Her To Eternity' zelf en 'From Her To Eternity' is totaal niet catchy. Op de hele plaat is geen toontje teveel gespeeld en is alles gestript tot het absolute onheilspellende minimum. Deze plaat heeft iets intiems. Doordat alles zo kaal is lijkt het net alsof Nick Cave rechtstreeks tegen jou praat. Er is geen afleiding, er zijn geen leuke liedjes, geen rockende liedjes, geen vaag geëxperimenteer. Alleen jij, Nick Cave en het dreigende, dreunende geluid van The Bad Seeds. Cijfer: 9.
1985 Nick Cave & The Bad Seeds - The Firstborn Is Dead
Dit is één van mijn favoriete Bad Seeds platen. De titel slaat op de doodgeboren tweelingbroer van Elvis Presley. The Firstborn Is Dead klinkt stuwender, swingender dan From Her To Eternity zonder die kale minimalistische stijl te verlaten. 'Tupelo' is uitgebracht als single en het nummer is kenmerkend voor de plaat met meerstemmige zang en dreunende, I Don't Want No Sugar In My Coffee, bas en drums. Train Long-Suffering is het meest uptempo nummer op de plaat. Black Crow King heeft iets van King Ink en Blind Lemon Jefferson is een eerbetoon aan de legendarische blueszanger met dezelfde naam. De beste track van de plaat is zonder twijfel Wanted Man. Een Johnny Cash nummer, geschreven door Bob Dylan, uitgevoerd door Nick Cave & The Bad Seeds. Wat wil je nog meer??
Wanted Man
Het nummer is één lange opsomming van plaatsen waar de hoofdpersoon gezocht wordt. Door de politie, door vrouwen, enzovoorts. Bij elk stuk tekst weet Nick Cave er weer een nieuwe twist aan te geven. / Wanted man in the state of Texas / wanted man in the state of Maine / wanted man in the state of leavin' you baby, jumpin' on that midnight train / Naast de geniale teksten, die niks meer te maken hebben met Bob Dylan of Johnny Cash, zit er een enorme climax in het zes minuten durende nummer. Er wordt steeds een schepje bovenop gedaan in intensiteit en absurdisme. En nog één, en nog één. Cijfer: 8.5.
1986 Nick Cave & The Bad Seeds - Kicking Against The Pricks
Deze plaat is een stuk meer ingetogen dan zijn voorgangers en bestaat volledig uit covers. De bluesinvloeden blijven intact maar het geheel schuift op richting de meer conventionele popsongs, meer ballads. Het geluid wordt commerciëler, lichter verteerbaar. Er staan een paar typische bluesnummers op: I'm Gonna Kill That Woman, Hey Joe, Black Betty en Muddy Water. Ook staat er een versie van All Tomorrow's Parties van The Velvet Underground op de LP. Het is niet echt een heel geslaagde cover en weet weinig toe te voegen aan het origineel, wat eigenlijk gewoon beter is. Verder bevat de plaat geen echte knallers en komt het over z'n geheel wat inspiratieloos over. By The Time I Get To Phoenix is een ballad die doet denken aan Shivers van The Boys Next Door. Het is duidelijk dat het concept van de eerste twee bad seeds platen niet meer houdbaar is en er wordt geflirt met nieuwe ideëen op Kicking Against The Pricks maar het komt nog nergens echt lekker uit de verf. Lelijke hoes! Cijfer: 6.
1986 Nick Cave & The Bad Seeds - Your Funeral... My Trail
Your Funeral... is weer een stap verder weg van The Firstborn Is Dead en From Her To Eternity. Sad Water is ronduit zoetsappig te noemen. In The Carny zit een vrolijk kermisdeuntje dat volledig onder gesneeuwd raakt door de donkere teksten en dreigende sfeer van het nummer. De hele plaat is depressing te noemen. Het is waarschijnlijk de meest zwartgallige plaat van het hele zooitje. De plaat is duidelijk nog een stap verder weg van het oudere werk. Toch pakt het hier beter uit. De plaat vormt meer een geheel en weet dat haatdragende sfeertje vast te houden van begin tot eind. Er staan geen echte knallers op de plaat maar hij is zeker niet slecht. Cijfer: 7.
1987 Lydia Lunch - Honeymoon in Red
Een samenwerkingsverband tussen Lydia Lunch en The Birthday Party. Dit album is oorspronkelijk opgenomen in '82 maar pas in '87 uitgebracht. Het album heeft een ijzige schelle sound die een beetje doet denken aan Prayers On Fire. Lydia Lunch zelf klinkt als Patti Smith die ernstig verkouden is. Toch is de combinatie van Lunch en Cave erg goed omdat ze beide een soort profetische onheilspellende sfeer weten te creëren. Er staan een paar prima punknummers op de plaat zoals Done Dun en Dead River. Ook is het tof om de sinistere gitaartonen van Rowland S. Howard weer te horen. Eigenlijk is Honeymoon In Red verrassend creepy en sfeervol. Cijfer: 7.5.
1988 Nick Cave & The Bad Seeds - Tender Prey
Tender Prey! Deze plaat klapt bijna uit elkaar van de energie. Het is een rock 'n roll plaat in bad seedsstijl. Nick Cave heeft een manier gevonden om zijn duistere wereldblik te verpakken in meer uptempo popnummers met een pakkende hook. Hierdoor gaat de boodschap niet verloren maar wordt hij versterkt. De knaller van de plaat is The Mercy Seat en deze bevat precies die genoemde elementen. Er zitten hele prominente vioolpartijen in het nummer die een trademark zijn geworden voor The Bad Seeds. The Mercy Seat is eigenlijk een enkel pakkend refrein wat steeds herhaald wordt. De kracht van het nummer is de manier waarop de energie vast wordt gehouden bij elke herhaling. Het lijkt steeds groter en bombastischer te worden. Het is een typisch Nick Cave kenmerk en het komt terug bij zijn beste nummers zoals The Mercy Seat, Wanted Man en Baby I'm On Fire.
Up Jumped The Devil is tekstueel ook ingenieus. / i was born on the day that my mother died / i was cut from her belly with a stanley knife / my daddy did a jig, with the drunk midwife / (..) / Who's that yonder all in flames / dragging behind him a sack of chains / who's that yonder all in flames / up jumped the Devil and he stated his claim.. on me / Een ander voorbeeld van een goed uitgepakt swingend nummer is Deanna. Het nummer blijft in je hoofd hangen. / No carpet on the floor / and the winding cloth holds many moths / around your ku klux furniture / i cum of death-head in your frock / we discuss the murder plan / we discuss murder and the murder act / Sugar Sugar Sugar is een stuwend rocknummer die ook erg goed uitpakt.
Het is de best gebalanceerde LP uit de begin periode van The Bad Seeds. Bij Tender Prey lijken alle verschillende aspecten van Nick Cave & The Bad Seeds op hun plek te vallen. Het is dan ook een standaardwerk van de band en de blauwdruk van al wat erna volgt. Verder moet opgemerkt worden dat met deze plaat Nick Cave zich definitief heeft gevestigd in de mainstream en de echte excentrieke uitspattingen zijn, zeker voorlopig, van de baan. Cijfer: 8.
1990 Nick Cave & The Bad Seeds - The Good Son
Nick Cave verhuist naar Brazilië. Hij is verliefd en hij voelt zich goed. Het resultaat is een intieme plaat met voornamelijk singer/songwriter piano nummers. Verwacht echter geen vrolijke boel. De hit van de plaat is The Weeping Song. Het is een duet van Nick Cave en Blixar Bargeld, compleet met, twijfelachtige, videoclip. Het nummer schijnt erg populair te zijn bij mensen die zelfmoord plegen. Om deze reden is het nummer zelfs in een aantal landen verboden. Het komt voor in menig 'Songs To Commit Suicide To' lijstje. Persoonlijk krijg ik ook een lichte zelfmoordneiging van het nummer maar dat komt dan vooral door die videoclip. Verder is het een best catchy nummer dat al vele jaren vast onderdeel is van het liverepertoire van The Bad Seeds. Ik heb nergens een reactie van Nick Cave kunnen vinden op het suicidale karakter van het nummer maar ik betwijfel dat hij er echt mee zit, zeker omdat hij het live gewoon blijft spelen.
The Good Son is qua productie van zeer hoge kwaliteit en de nummers vormen ook een sterk geheel met elkaar. Dit is de eerste Bad Seeds plaat waar het concept zo zuiver is uitgewerkt in alle verschillende aspecten. Op voorgaande platen zitten er toch altijd nummers bij die toevallig het schijfje gehaald hebben. Op dit album bevatten alle nummers die ingetogen, sombere, ingetogen sfeer. De teksten zijn eveneens, aansluitend bij de gehele esthetiek van het album, redelijk compact en simpel. Geen afleiding, dat was de bedoeling. Ook vond Nick Cave het blijkbaar leuk om veel vergelijkbare titels te kiezen: The Weeping Song, The Ship Song, The Hammer Song, The Witness Song. Persoonlijk ben ik erg gecharmeerd door The Hammer Song. Het is een erg sfeervol nummer waar gelukkig ook wat gitaren te horen zijn. Ook het boogie-woogie The Witness Song swingt lekker. Deze twee nummers zijn meer uptempo dan de rest en vormen precies genoeg afwisseling ten opzichte van de rest om te voorkomen dat de plaat oppervlakkig wordt. Cijfer: 7.5.
1992 Nick Cave & The Bad Seeds - Henry's Dream
Zoals heel vaak wordt een sobere plaat opgevolgd door een album die het nodige vuurwerk bevat. Zo ook met Henry's Dream. Het album begint met Papa, Won't Leave You Henry en het is gelijk een knalnummer. Het heeft iets van een piratensong met een hoog meeblér-gehalte. I Had A Dream Joe swingt ook als een tierelier. Onderhand kunnen we zeggen dat Nick Cave een aantal favoriete namen heeft voor zijn personages: Henry, Sonny, Joe, Alice, Larry. Brother, My Cup Is Empty is een bluesy track in de stijl van de eerste twee Bad Seeds albums. Ook het sfeervolle Loom Of The Land weet je te pakken.
Kwalitatief is Henry's Dream weer erg goed. Je zou kunnen zeggen dat deze plaat het hyper-actieve broertje is van The Goon Son. Cijfer: 7.5.
1994 Nick Cave & The Bad Seeds - Let Love In
Dit is één van de beste platen van The Bad Seeds. Waar de vorige drie erg goed waren, grijpt deze je echt bij je lurven. Het begint met het bombastische Do You Love Me. Een lovesong als refrein /Do you love me / like i love you /. Simpel doch uiterst doeltreffend. De coupletten zitten ook briljant in elkaar. / i found her on a night of fire and noise / wild bells rang in a wild sky / i know from that moment on / I'd love her till the day I died / and i kissed away a thousand tears / my lady of the various sorrows / some begged, some borrowed, some stolen / some kept safe tomorrow / on and endless night, silver star spangled / the bells from the chapel went jingle-jangle /. Het beste nummer van Let Love In is wat mij betreft, het ruim zes minuten durende, Loverman. De zware coupletten en explosieve refreinen. Metallica heeft het nummer gecovered op Garage Inc. maar het origineel konden ze in dit geval niet overtreffen. Het is werkelijk een fantastisch nummer. Verder staan er nog een paar hele goede nummers op de plaat zoals Red Right Hand en Thirsty Dog.
De sound van Let Love In is een stuk rauwer, gruiziger dan op Henry's Dream en The Good Son. Het gevolg is meer emotie, minder controle en hierdoor komt de plaat een stuk harder binnen. Het is iets wat een beetje weg was geëbt na The Firstborn Is Dead. Deze plaat is gewoon erg goed. Cijfer: 8.5.
1996 Nick Cave & The Bad Seeds - Murder Ballads
Dit album is de derde climax in Nick Cave z'n werk. Let Love In is heel erg goed maar Murder Ballads is het echt helemaal. Alle nummers zijn te gek. Ook is Murder Ballads conceptueel heel sterk. Na Let Love In had Nick Cave een aantal songs over die de plaat niet gehaald hadden; zogenaamde murder ballads. Nummers die gaan over moord en doodslag, verpakt in vrolijke, bijna zoetsappige, songs. In tegenstelling tot de andere platen die maanden hebben gekost om te maken is Murder Ballads in een hele korte tijd opgenomen. Veel aspecten zijn aan toevalligheid en spontaniteit over gelaten en hierdoor voelt de hele plaat losjes en ongeforceerd. Dit gezegd hebbende; Murder Ballads bevat een aantal van de beste teksten die Nick Cave ooit geschreven heeft. De Deathcount van de plaat is 62.
Henry Lee is een duet met PJ Harvey, Nick Cave's toenmalige vriendin. Het nummer is werkelijk waar prachtig. De combinatie van de zware stem van Cave met Harvey pakt ongelofelijk goed uit.
Het tweede duet is met Kylie Minoque. Nick Cave wilde haar al eerder hebben maar ze heeft altijd geweigerd. Bij Where The Wild Roses Grow geeft ze toe. De enige reden die ik kan verzinnen hoe deze verbazingwekkende samenwerking tot stand heeft kunnen komen is het feit dat beide artiesten uit Autralië komen. Het nummer gaat over iemand die meisje ontmoet in een klein dorpje, ze hebben een kortdurende romance en daarna slaat hij haar hoofd in met een zware kei onder het mom van / i kissed her goodbye / said all beauty must die /. Met het risico om een softie genoemd te worden; dit is misschien wel het mooiste nummer ooit geschreven, compleet met sprookjesachtige videoclip:
Where The Wild Roses Grow
Ook staat er een uptempo folky, polkanummer op de LP: The Curse Of Millhaven. Hetnummer bevat waarschijnlijk de beste songtekst die Nick Cave ooit heeft geschreven. Het is in zijn storytelling stijl compleet met hoofdpersoon Loretta, een bloeddorstig meisje die in de loop van het nummer de nodige mensen afslacht. / my momma always told me / we all have to die /. Op een gegeven moment wordt ze betrapt en opgepakt. Nick Cave beschrijft het in vloeiende zinnen die zo lekker lopen dat zelfs Bob Dylan er jaloers van zou worden. / then in a cruel twist of fate / mrs Colgate / was stabbed but the job was not complete / the last thing she said before the cops pronounced her dead / my killer is Loretta and she lives across the street /. Later bekend Loretta haar zonden in een politieverhoor. / even since i was no bigger than a weavil / they've been sayin i was evil / that if 'bad' was a boot, i would fit it / that i'm a wicked young lady, but i've been tryin lately / O Fuck It! I'm A Monster! I Admit It! /. Zonder hier verder nog veel woorden aan vuil te maken kan ik alleen maar zeggen dat het echt niet beter wordt dan dit wat mij betreft. De plaat sluit af met het humoristische Death Is Not The End, een Bob Dylan cover. Iedereen in de studio zingt mee op het nummer. Kylie, PJ Harvey, Blixa, de portier, de schoonmaaksters en de pizzabezorger. Cijfer: 9.
1997 Nick Cave & The Bad Seeds - The Boatman's Call
Na het bombastische, rauwe Let Love In en het ronduit briljante, maar vrolijke Murder Ballads is het tijd voor iets anders. In dit geval The Boatman's Call. Zoals gezegd gelooft Nick Cave dat er drie zaken zijn waar niemand onderuit komt: God, Liefde en de Dood. Deze plaat gaat voornamelijk over het eerste. Een voorname inspiratie voor de plaat is zijn breakup met PJ Harvey. Hoewel hij zelf niet regelmatig naar de kerk gaat geeft Nick Cave, als gevraagd, altijd aan een gelovig mens te zijn. Deze plaat is weer sterk conceptueel in de stijl van The Good Son. Sobere, intieme nummers en voornamelijk pianowerk. Alle nadruk ligt op het singer/songwriter werk met minimale begeleiding. Op een nummer als Black Hair wordt Nick Cave enkel begeleid door een trekharmonica en, heel in de verte, een basgitaar. Het is een prima plaat. Heel persoonlijk, integer, serieus en misschien wel de meest volwassen plaat die hij heeft gemaakt tot nu toe. Er kan in ieder geval geen lachje van af. Op The Good Son staan nog een paar nummers die eruit schieten qua tempo en intensiteit maar hier is het geheel één ontnuchterende rit tot het eind van het album. Toch weet Nick Cave hier weer voor de zoveelste keer een nieuw pad in te slaan en heeft hij de kwaliteiten en creativiteit, samen met The Bad Seeds, om er iets heel goeds van te maken. Persoonlijk word ik niet zo vrolijk van deze plaat, maar dat lijkt ook de bedoeling te zijn geweest. Cijfer: 7.5.
2001 Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part
Vier jaar na The Boatman's Call komt No More Shall We Part uit. Nick Cave is in de tussentijd afgekickt van de heroïne en alcohol. Opvallend is de steeds prominentere rol voor Warren Ellis op de plaat. Luister bijvoorbeeld naar de vioolpartijen op Hallelujah. Nick Cave zelf trekt een paar nieuwe registers open met zijn stem en hier en daar gebruikt hij zelfs zijn kopstem. Dit is hoorbaar op het eerste nummer As I Sat Sadly By Her Side. Hij is nooit een fantastische zanger geweest in de traditionele zin van het woord maar hier weet hij erg veel gevoel in z'n stem te leggen. Op No More Shall We Part klinkt Cave kwetsbaar. Geen bravoure, geen machtvertoon. Het belangrijkste thema van de plaat is God. In een interview geeft Nick Cave aan dat het enige oprechte liefdeslied, een lied tot God is. Het theologische toppunt is, het ongelofelijk kutte, God Is In The House waar Cave op een gegeven moment met niet meer dan een fluisterstem te horen is. Toch zitten er meer climax momenten in dit album dan op The Boatman's Call. Het sterkste nummer is Fifteen Feet Of Pure White, een compositietechnisch meesterwerkje waarin gitaar en piano perfect samensmelten tot één geheel. Het begint piepklein maar bouwt zich uit tot gigantische proporties. Echt heel erg goed.
Hier en daar ga je je gaat storen aan het theologische gekreun, gezeur en gezanik maar verder straalt de plaat natuurlijk weer een samengehangende, kwalitatieve, perfectionistische kwaliteit uit. Dat zijn we onderhand gewend. As I Sat Sadly By Her Side en Fifteen Feet Of Pure White snow springen er wat mij betreft uit. Cijfer: 8.
2003 Nick Cave & The Bad Seeds - Nocturama
Na twee erg serieuze platen was Nick Cave er zelf ook even klaar mee zo lijkt het. Om met de deur in huis te vallen: Nocturama is leuk. De plaat is veel lichtzinniger dan zijn voorgangers, bevat veel humor, absurdisme. Nick Launay, de producer van The Birthday Party, is van stal gehaald voor deze plaat. Het resultaat is een leuke, vermakelijke plaat. Het begint al met de openingstrack Wonderful Life. Het is een zes minuten durend oprecht optimistisch nummer (!). Ik bespeur geen sarcasme. Het is een mooi nummer en klinkt organisch, minder steriel dan eerder werk. De plaat bevat afwisselende nummers en is heel goed te doen. En dan komt het laatste nummer: Babe, I'm On Fire.
Babe, I'm On Fire
Op Pitchfork is het nummer ooit beschreven als 'the love song to kill all other love songs' en dat is wellicht de beste beschrijving. Het nummer is een vijftien minuten durende rockclimax. 38 coupletten, 9 refreinen. Het nummer bevat één van de meeste catchy baslijnen ooit verzonnen en het blijft spannend van begin tot eind. Elke keer als je denkt dat het afgelopen is gaat het gewoon door, en door, en door, en door. Inhoudelijk is het niet veel meer dan een eindeloze opsomming van personen die zeggen dat ze On Fire zijn. / my mate Bill Gates says, the pig says / the president of the United States says / the slacker and the worker / the girl in her burqa says / babe, I'm on fire! /. Het lijkt meer op een gedicht van Jules Deelder dan op een popnummer. Persoonlijk vind ik het misschien wel het beste nummer dat Nick Cave ooit geschreven heeft. De clip is ook ongelofelijk humoristisch, compleet met een totaal-niet-kunnen-dansende Nick Cave. Cijfer: 8.
2004 Nick Cave & The Bad Seeds - Abbatoir Blues / The Lyre Of Orpheus
Dit de eerste release sinds het vertrek van Blixa Bargeld uit de band. Hij bestaat uit twee delen. Abbatoir Blues is meer uptempo dan The Lyre. Het schijnt dat de plaat is gemaakt in twaalf dagen en dat is misschien een verklaring waarom deze plaat zo sloppy klinkt. De productie is chaotisch en onsamenhangend. De insteek die op Nocturama zo goed heeft gewerkt lijkt hier doorgeslagen te zijn. Vooral Abbatoir Blues is vervelend druk. Ik vind Lyre Of Orpheus niet veel beter. De plaat bevat voor mij geen nummers die eruit springen en het concept van de plaat als geheel pakt dus ook niet helemaal top uit. Net als Your Funeral.. My Trail en Kicking Against The Pricks is dit wat mij betreft een zwakke plaat. Zeker als je het vergelijkt met al het andere werk. Stomme hoes. Stomme plaat. Cijfer: 5.
2007 Grinderman - Grinderman
Ik wordt vaak euforisch als ik deze plaat hoor. Wat. Is. Dit. Goed! Ik zal het proberen uit te leggen. Nick Cave was het even zat met The Bad Seeds en is een nieuw project begonnen: Grinderman. De insteek was een gruizige garagerock band bestaande uit: Nick Cave, Warren Ellis, Maryn P. Casey en Jim Scalavunos. De nummers worden gezamelijk geschreven en vooral de samenwerking Nick Cave en Warren Ellis is heel bepalend voor het geluid van de band. Hiermee heeft Cave dus even zijn rol als bandleider aan de kant gezet. Hierdoor klinkt het meer als een gitaarband en heeft het een hoger jamsessie-gehalte. Cave legt het uit in het intro van Get It On: / I had to get down to start all over again / head on down the basement and shout / kick those white mice and black dogs out / kick those white mice and babboons out / kick those baboons and other motherfuckers out / and get it on, get it on / on the day that you got born /. Het nummer gaat verder over een soort monsterachtige perverse ultra-schurk: The Grinderman. De song bevat de meest nietsontzienende fuzzed-out basgitaarriff die ik ooit gehoord heb. Ook zijn de teksten bloeddorstig die stylistisch meer thuis horen in het oude dan het nieuwe testament. Ja op veel manieren kan je Grinderman zien als een Birthday Party revival.
Het tweede nummer is de tegenhanger van de eerste: No Pussy Blues. Ook dit nummer bevat een magnifiek intro waarin Nick Cave a cappella te horen is. / my face is finished / my body's gone / and I can't help standing here / gazing down upon the young and beautiful / with their questioning eyes / that I must above all things love myself /. Waar Get It On redelijk abstract is, gaat No Pussy Blues over een concreter probleem: het niet kunnen scoren van een meisje. / I send her every type of flower / I played her a guitar by the hour / I petted her revolting little Chihuahua / but still she said that she didn't want to / daamn! /.
Om te voorkomen dat ik alle nummers één voor één de hemel in prijs zal ik proberen het algemeen te houden. Electric Alice is een langerzamer nummer in de stijl van Wildworld. Honey Bee is heel gaaf rock 'n roll nummer en ook Go Tell The Women (That We're Leaving) is heel sterk.
Als het de bedoeling was om The Bad Seeds terug te brengen naar de kern van de zaak, rauw, guitar-driven, terug naar The Birthday Party, dan is dat in alle opzichten gelukt. Nick Cave heeft niet meer zo'n ruige plaat gemaakt sinds zijn Birthday Party tijd. Wellicht heeft mijn persoonlijke smaak er ook mee te maken maar ik vind het super. Cijfer: 10.
2008 Nick Cave & The Bad Seeds - Dig, Lazarus, Dig!!!
Dit is een stuwende rock 'n roll plaat is de beste Bad Seeds traditie. Hij zit vol met absurde teksten, swingende riffs en gestoord piano en gitaarwerk. Met zo'n hoes en titel verwacht je natuurlijk ook niks anders. De titletrack Dig, Lazarus, Dig!!! is de knaller van de plaat. Het is een belachelijk verhaal over Larry die van hier naar daar reist met het prachtige refrein / dig yourself, lazarus / dig yourself back in that hole /. De plaat zit vol met pareltjes zoals Today's Lesson, Night Of The Lotus Eaters en More News From Nowhere. Moonland is mijn tweede favoriet van de plaat. Het is een rustiger nummer met als refrein / I'm not your favorite lover /. Dig, Lazarus, Dig!!! voelt aan als de moderne variant van Tender Prey. Het is duidelijk dat dit een hele goede periode is in het oeuvre van Nick Cave met deze enorm swingende plaat, tussen twee Grinderman releases. Cijfer: 8.
2010 Grinderman - Grinderman 2
Simpelweg nummer twee van zijproject Grinderman. Helaas weet het niet het unieke uitstapje van de eerste Grinderman release te evenaren. Op deze plaat is de routine meer te horen, de oude gewoontes. In dat opzicht lijkt Grinderman 2 meer op Dig, Lazarus, Dig!!! dan Grinderman. Wel behoudt het de versimpelde sctructuur van drums, bas, gitaar en eventueel viool of piano. Hierdoor klinken de nummers meer basic, meer rock 'n roll dan bij The Bad Seeds waar in regel een veelvoud van instrumenten gebruikt wordt. Toch is het zeker een erg gaaf album.
Mickey Mouse And The Goodbye Man en Worm Tamer openen de plaat met veel energie. Het klinkt bombastischer dan de eerste Grinderman, minder rauw. Wel knallen beide nummers als een idioot. Heathen Child is een fantastisch nummer, met de tekst: / you think your great big husband will protect you, you are wrong / you think your little wife will protect you, you are wrong /you think your children will protect you, you are wrong / you think your government will protect you, you are wrong / (...) she don't care about Allah / she is the Allah / don't care about Buddha, she is the Buddha. /.
Ook op Grinderman 2 zijn alle nummers weer raak. Evil is rauw, Palaces Of Montezuma is een erg gaaf en sfeervol nummer. Zoals gezegd heeft de tweede Grinderman een meer 'geproduceerd' geluid, minder spontaan en minder excentriek. Toch is het, zeker vergeleken met The Bad Seeds, een hele heftige plaat en knalt 'ie van begin tot einde. Worm Tamer en Heathen Child vind ik de beste nummers. Cijfer: 8.
2013 Nick Cave & The Bad Seeds - Push The Sky Away
Na al het geweld van Grinderman en Dig, Lazarus, Dig!!! is Push The Sky Away een oase van rust. Verwacht geen rock 'n roll of fuzzy feedbackend gefreak. Dit album bevindt zich in hetzelfde straatje als The Boatman's Call en No More Shall We Part. Mooi, ingetogen en perfectionistisch zijn woorden om Push The Sky Away te omschrijven. De plaat opent met We No Who U R. Het klinkt licht, mooi, bijna zweverig, utopisch. Ook de tekst is verzoenend van aard. Jubilee Street en Push The Sky Away zijn prachtig en passen ook bij deze beschrijving. Het derde nummer, Waters Edge en We Real Cool zijn zwaarder, bombastischer. Op dit punt verschilt Push The Sky Away van de twee eerder genoemde albums. Over het geheel genomen is het wat zwaarder, heftiger, arroganter. Hiermee weet het album een bepaalde intensiteit vast te houden wat zeker een pluspunt is. Een nummer wat meteen de aandracht trekt als je de playlist ziet is Higgs Boson Blues. Het is een abstract nummer met fantastische lyrics. The Higgs Boson Blues is voor Nick Cave het goddeloze in de wereld. Hij zingt over de Robert Johnnson's Devils Music en het wetenschappelijke centrum in Genève. Nick Cave lijkt echt de moeite genomen te hebben om een punt te maken op deze plaat. Je gaat echt luisteren wat hij te zeggen heeft. Higgs Boson Blues duurt bijna acht minuten en is wat mij betreft het hoogtepunt van de plaat.
De combinatie van de positieve, mooie nummers met de meer heftige, onheilspellende songs werkt heel goed. Geen enkel nummer maakt inbreuk op de sfeer, sterker nog ze versterken allemaal de plaat als geheel. Ondanks dat ik persoonlijk niet zit te wachten op een nieuwe The Boatman's Call is Push The Sky Away verschrikkelijk goed uitgepakt en heeft Nick Cave zichzelf, wat mij betreft, overtroffen op dit gebied. De zwartgallige, geweldadige freakmuziek mist maar het album kan prima zonder. Cijfer: 8.5.
Bronnen
- 'Nick Cave - Saint Sinner: The True Confessions', thirty years of essensial interviews edited by Mat Snow
- The Boys Next Door discography - http://home.claranet.nl/users/maes/cave/disc/bnd.html
- Wikipedia (duh)
- Discogs online vinyl database/marketplace - www.discogs.com
- Nick Cave discography - http://lib.ru/SONGS/nickcave/discogr.txt_with-big-pictures.html
- Dangerousminds.com blog
- Nickcave.com biography - http://www.nick-cave.com/index.php?Itemid=29&id=17&option=com_content&task=view
- Nick Cave biography - http://www.sing365.com/music/lyric.nsf/Nick-Cave-and-The-Bad-Seeds-Biography/C3723E86A69DF3B1482568A1002D3B61
Geen opmerkingen:
Een reactie posten