[hier komt een gaaf plaatje zodra ik iets verzonnen heb.. tot die tijd.. Daft Punk]
Het is de bedoeling dat dit een terugkerend iets wordt met een overzicht van zowel nieuwe releases en oudere muziek die ik de afgelopen periode tegen ben gekomen.
Nieuwe nummers
Iedereen heeft het over de nieuwe Daft Punk: Get Lucky. Ik vond de Collaborators filmpjes op youtube ook erg grappig. Het nieuwe album wordt aangekondigd met een bravoure alsof er een wereld bestaat vóór en ná Random Access Memories. Persoonlijk vind ik het erg tof dat Nile Rodgers van Chic een plekje heeft gekregen. Ik vermoed dat we dit nummer de hele zomer gaan horen. Again and again and again.
Ook liet Ty Segall weer wat van zich horen. Met zijn protohardrock bandje Fuzz heeft hij een tweede 7" singletje uitgebracht. De eerste, This Time I Got A Reason vond ik nog wat rammelig maar Sleigh Ride klinkt erg gaaf! Denk Blue Cheer, The Cream, je weet wel.
Nick Cave & The Bad Seeds bracht een nummer uit ter gelegenheid van Record Store Day: Animal X. Aangezien ik ultrafan ben kan ik het natuurlijk niet nalaten om het te melden. Alles wat ik op mijn blog over Nick Cave heb geschreven vind je hierr.
Check ook de nieuwe clip van de Groningse horror hip hop formatie Dope D.O.D.! Deze gasten hebben getourd met Limb Bizkit, Korn en Cypress Hill. Op hun, deze maand verschenen, tweede album Da Roach staan gastoptredens van een aantal grote Amerikaanse rappers waaronder Kool Keith en motherfucking Redman! Hoewel ze zelf een beetje ondersneeuwen door de grote namen is de videoclip wel fantastisch al zeg ik het zelf. Live is Dope D.O.D. te gek en drie keer hoera trouwens voor Nederlandse hip hop in het Engels. Want echt.
Sinds ik The Growlers heb gezien op het 3voor12 podium van Motel Mozaique zit hun nummer One Million Lovers in m'n hoofd vastgeankerd. Dit bandje heeft een zonnige California sixties vibe, gecombineerd met melige teksten, compacte liedjes en een perfect gevoel voor anti-statement. Fantastisch nummer.
Nieuwe albums
Een waanzinnig gaaf nieuw album is Bombino - Nomad. De plaat van de Nigeriaanse toareg-gitarist Omara 'Bombino' Moctar. Woestijnblues, met een dikke laag krakende fuzz en Arabische teksten. Nomad is geproduceerd door Dan Auerbach van The Black Keys, dus dan weet je dat het goed zit. Dit jaar o.a. op Lowlands! Checken die plaat!
Verder schreef ik drie cd-recensies. Van neo-grunge band Purling Hiss uit Philadelphia, te lezen hierr. Ik vond het een hele muzikale plaat met veel variatie. De openingstrack Lolita knalt als een motherfucker en had zo op Utero van Nirvana kunnen staan. Verder heb ik de nieuwe HAUSMAGGER beluisterd. Het Onderste Uit De Man heettie en is eigenlijk nog beter dan Dicht & Sloopwerk. Ook uit Rotterdam: Bullerslug. De band van Elle Bandita en bastiaan van Aux Raus. Met leden van The Devil's Blood, Malkovich en Houses. Super gave plaat! Recensies te lezen hierr en hierr.
Noiserockers WOLVON brachten hun debuutalbum Folds uit deze maand. Deze gasten komen wederom uit Groningen en het lijkt erop dat we voor goede muziek steeds vaker onze blik richting het noorden moeten wenden. Ik bedoel dan natuurlijk ook dat andere bandje uit die stad: Traumahelikopter. Hoe dan ook, Folds is erg sterk. De plaat klapt uit elkaar van de herrie maar het vormt een samenhangend geheel en de nummers zijn melodischer dan ik verwacht had. De zang is een beetje op de achtergrond en niet iedereen zal er van kunnen genieten maar ik vind het te gek.
Ook bracht Iggy Pop met zijn reunie Stooges een nieuwe plaat uit genaamd Ready To Die. Het is een prima plaat als je het vergelijkt met zijn hele rits aan soloreleases. Het is één van de beter zelfs. Als je het naast de originele Stooges platen houdt, is het helemaal niks. Slome ouwelullenrock. Gelukkig is Iggy live nog steeds een sensatie maar persoonlijk had ik liever gehad dat hij het bij touren had gelaten. Verder ben ik de grootste Iggy fan van heel Nederland en vergeef ik hem alles. Ook dit suffe album.. Ready To Die? Ready To Die? Dat hadden we toch al gehad?! Forget it.
Wu-Tang Clan solo albums 1994-1996
Ik werd getriggered door deze en deze pagina. Enter The 36 Chambers is natuurlijk dé klassieker van de New Yorkse rapformatie maar ik heb GZA's Liquid Swords uit 1995 eigenlijk altijd het beste gevonden. In de directe periode na 36 Chambers zijn een aantal soloplaten uitgebracht en ik heb ze allemaal is goed beluisterd, wat absoluut geen straf bleek! Deze dus.
1994 Method Man - Tical
1994 Raekwon - Only Built 4 Cuban Linx
1995 GZA Liquid Swords
1995 Ol' Dirty Bastard - Return To The 36 Chambers: The Dirty Version
1996 Ghostface Killah - Iron Man
Method Man kreeg zijn bijnaam omdat hij altijd zo stoned was als een garnaal. Methical is de east-coast variant van, het welbekende, Chronic. Tical hangt dan ook aan elkaar van melige vaagheid, gestoord strakke tracks en geniale hooks, Method Man z'n specialiteit. Hoewel ik GZA de beste MC van de Clan vind is de delivery van Method Man misschien nog wel net iets beter, hij is waanzinnig muzikaal. Nog steeds, kijk hier maar naar. De platen van Ghostface en Raekwon hebben meer een straatmentaliteit. De projects, crack en allround violence. Iron Man heeft meer de zware funkbaslijnen en groove terwijl Only Built 4 Cuban Linx echt rauwe, kale beats bevat. Raekwon's plaat wordt door veel mensen gezien als het beste album uit deze periode. Liquid Swords van GZA is het meest trouw aan de Wu-Tang mythologie. Chessgames, swordfights en mathematics. De plaat zit vol met fragmenten uit oude jaren '80 kung-fu films, hele zware funky baslijnen en de gestoord goede lyrics van GZA, The Genius.
De grote verrassing voor mij was The Return Of The 36 Chambers: The Dirty Version van Ol' Dirty Bastard. ODB heeft zo'n gestoorde, ik-ben-zo-bezopen-dat-ik-niet-meer-kan-lopen-laat-staan-praten-laat-staan-rappen stijl dat ik niet verwacht had dat ik het een hele plaat vol zou houden. Echter heeft hij als enige echt geprobeerd om iets nieuws te doen. Hij is het enige originele lid die echt kan zingen en daarnaast zitten er hele grote stukken spoken-word in de plaat. Net als de andere vier platen is het allemaal voorzien van de strakke productie van RZA en gastoptredens van alle andere Wu-Tang gasten. De enige conclusie die ik met zekerheid kan trekken is dat ze alle vijf waanzinnig goed zijn op hun eigen manier.
Bandjes op de radar
Ik kwam nog een aantal bandjes tegen die ik zeker live wil checken als ik de kans krijg: Charlie Boyer & The Voyeurs (protopunk), Rape Blossoms (Belgische post-punk), Wooden Shjips (noise / indie), Capsula (garage / rock 'n roll a la The Cramps) en Reignwolf (hard rock duo).
Tot slot
.. wilde ik jullie dit filmpje uit de sixties niet onthouden, Sabre Dance!